KING , voluit Reginahof's Amazing Snow King (geb: 12-04-2006) is een zoon van Dingo. Ik heb hoge verwachtingen van dit kereltje en denk dat hij lgeschikt is om een nestje mee te fokken. King heeft uitzonderlijk goed pigment en is ook geweldig gebouwd. Hij heeft HD-A King woont bij een gastgezin, want een reutje bij de teven in de huiskamer is erg lastig als er een loops is. Verder kunt u alles over King lezen onder "onze Witte Duitse Herders" in het menu aan de linkerkant. of ga gelijk naar de foto' van King

Dan is er ook nog een teefje DINGO. Een pup waar ik mee fok. Dingo kwam op 17-05 -2004 bij mij. Ze is een stokharige WDH. Dus wat minder langharig als Wolf. Dingo is gek op mensen en vooral op kinderen. Ze is razendsnel en erg vindingrijk in het ondeugend zijn. Niets is veilig voor de ontdekkingslust van Dingo. Andere honden die ze niet kent, vindt ze nog wat eng. Maar naarmate ze ouder wordt, vindt ze honden steeds leuker. Op 7 augustus 2004 is Dingo op de beoordelingsdag van de VDH beoordeelt op raspunten. Ze was daar de jongste deelneemster. (voor de beoordeling klik links onder de kop Dingo op beoordeling Dingo) Lees verder over Dingo onder het hoofdstuk "onze Witte Duitse Herders" in het menu aan de linkerkant.

WOLF (geb. 16-01-2001) is sinds maart 2001 in mijn leven gekomen Het moest een Duitse Herder worden, de pup die ik ging kopen. En waarom nu niet eens een witte. Daarvan had ik 20 jaar terug al gehoord, maar nu waren ze te krijgen in Nederland. Toch heb ik Wolf op 1 september 2004 is Wolf laten aankeuren als Zwitserse Witte Herder (White Swiss Shepherd Dog) en heeft ze nu een roze stamboom (bijlage G0) en ineens geen voorouders meer op papier. Zij is dus bij eventuele nakomelingen de eerste ouderhond van haar lijn. Maar qua genen is Wolf een nieuw bloedlijn voor de ZWH in Nederland. Met Wolf heb ik het G&G1 diploma gehaald en ben bezig met G&G2. Ook hebben we aan behendigheid gedaan en heeft ze 6 maanden aan de opleiding reddingshond meegedaan. Maar Wolf had een handicap. Ze was niet of nauwelijks gesocialiseerd en was in eerste instantie doodsbang voor vreemde mensen. Maar nu is ze wat ouder en haar angst voor vreemden is grotendeels verdwenen. Ze heeft alleen nog een terughoudendheid als mensen haar echt willen aaien of nadrukkelijk benaderen. Maar mensen die gewoon nonchalant met haar omgaan en niet overdreven aandacht aan haar geven, gaat ze zelf wel even besnuffelen en er kennis mee maken. Ze laat zich gewillig betasten door keurmeesters, maar wel zonder enthousiasme. Dat zal wel altijd zo blijven.

Reginahof's honden

De Witte Duitse Herder

Maar even terug naar het begin: Hoe kom ik bij de witte Duitse Herder terecht en waarom fokken? Lees het onderstaande stukje over mijn ervaring met honden en Duitse Herders in het bijzonder. Mijn eerdere pups en de africhting. De Duitse Herder kwam niet als eerste hond in mijn leven. Mijn eerste hond was een Boxer met stamboom van 3 jaar oud genaamd CONSUL v.d. ROERSTROOM. Mijn vader bracht hem voor mij mee omdat hij niet overweg kom met de nieuwe diensthond van de familie waar hij woonde. Uit mijn spaarpot heb ik 25 gulden betaald voor Consul, alhoewel hij van kampioensafstamming was. Waarschijnlijk heeft mijn vader ook nog bijbetaald, maar dat heeft hij nooit verteld. Consul was helemaal verknocht aan mij. Toen ik naar de middelbare school ging en, in de tijd van de examens van andere klassen, de schooltijden nogal wisselvallig waren, wisten mijn moeder (en ikzelf) nooit hoe laat ik nu weer thuis kwam. Consul zat echter een half uur voordat ik thuiskwam al voor het raam te kwispelen. Mijn moeder wist dan dat ik van school naar huis ging, dat was een half uur fietsen. Hoe Consul het wist dat ik kwam is een raadsel. Ik schrijf het toe aan telepathie. Met Consul wandelen in de bossen achter ons huis was een belevenis appart. Hij luisterde nooit en ik zag hem het grootste deel van de weg niet eens, maar ik wist dat hij ergens in de buurt was. Toen een vreemde man op een fiets midden in de bossen stopte ne naar mij toekwam stond Consul ineens voor deze man en gromde vervaarlijk. De man fietste meteen door en Consul ging weer verder met onzichtbaar te zijn. Ook toen ik in een afgraving was gevallen en er niet meer uitkon omdat ik tot mijn knieen vastzat in de modder, kwam Consul weer opdraven en liet mij zijn riem aandoen. Hij trok me uit de modder en verdween weer. Zelf ben ik overtuigd dat Consul feilloos aanvoelde wanneer er iets mis was en wanneer hij mij moest redden. Nog een markant voorval was de keer dat ik de jonge Duitse Herder van de buren me uit wandelen nam. Ook deze hond luisterde voor geen cent en ging achter het veulen van een pony in de buurt aan. Ik wist niet wat ik moest doen en zei tegen Consul ga Tarzan halen. En jawel hoor Consul rende het weiland op en blafte tegen Tarzan en dreef hem het weiland weer af zodat ik hem aan de riem kon doen. Al deze voorvallen heb ik nooit aan mijn moeder verteld, want dan had er thuis wat gezwaaid. Consul was een hond zoals je ze in films ziet. Werkelijk een unieke hond wat karakter betrof. Consul is echter nooit oud geworden door een nierkwaal.

De Tweede hond die ik had was een bastaard Boxer van zo'n anderhalf jaar oud. uit het assiel. Iedereen in het gezin was zo weg van Consul zodat de tweede hond echt een Boxer moest zijn. Het werd LUDO een zeer moeilijke hond die achter alles wat bewoog aan ging. Wandelen met Ludo was geen pretje, Ludo had de gewoonte om niet alleen alles aan te blaffen, maar ook achter in je benen te bijten onder het wandelen. Dus niemand wilde de hond meer uitlaten en daar zat ik dan, 13 jaar oud met een onhandelbare grote sterke hond. Op mijn eigen kinderlijke manier werd ik boos op Ludo en mopperde dat hij het maar uit moest zoeken. Ik gooide zijn riem over zijn rug en stapte kwaad aan naar huis. Vanaf dat moment was Ludo helemaal genezen van zijn benenbijten, althans bij mij. Hij wandelde heel onderdanig achter mij aan naar huis en daarna kon ik zelfs los met hem overal naar toe. Dat los was heel belangrijk voor Ludo. Dat merkte ik toen we naar de winkel gingen en ik hem aan een paaltje vastlegde om de boodschappen te gaan halen. Toen ik terug kwam vloog Ludo mij zo ongeveer aan en beet in mijn arm. Gelukkig was het winter en had ik een heel dikke jas aan. Vanaf dat moment liet ik Ludo ook los wachten voor de winkel en dat ging wel goed Achteraf was dit natuurlijk best gevaarlijk, maar als dertienjarige heb je dat nog niet zo in de gaten. Ikzelf ben nooit bang geweest van Ludo, maar mijn moeder is altijd bang voor deze hond gebleven. Ook de omgeving liep liever met een boog eromheen. Ludo had allerlei kwalen en een ernstige besmetting met wormen toen we hem kregen. Zijn bek was een beetje scheef en zijn tong hing er zelfs uit als hij zijn bek dicht had. De dierenbescherming stuurde na een aantal maanden een mevrouw om te controleren dat de hond ook een goed tehuis had gevonden. Intussen hadden we gehoord dat Ludo in het assiel appart werd gehouden en dat de zoon van de assiel eigenaar , die alle honden mee verzorgde, niet bij Ludo in het hok mocht ombat hij onberekenbaar was. We vroegen de mevrouw naar het verleden van Ludo en vertelden over de eigenaardigheden, en dat niemand er mee kon wandelen behalve ik en mijn vader 's avonds laat nog even. De mevrouw vond dit allemaal onzin. Ze ging weer en stapte in een splinternieuw Dafje. Ludo die zich tot op dat moment voorbeeldig had gedragen vloog ineens langs ons heen de deur uit en sprong grommend en grauwend boven op de motorkap van het Dafje. Hij dreigde vervaarlijk tegen de mevrouw, die plankgas gaf en nooit meer van zich heeft laten horen. Hiermee kwam ons gezin tot de conclusie dat Ludo wel degelijk "niet normaal was". Zeker niet te vergelijken met Consul zijn voorganger. Maar het assiel en de dierenbescherming speelden niet thuis, dus wij hadden Ludo voor goed, want een hond was bij ons een gezinslid en die hield je tot zijn dood. Ludo is 16 jaar oud geworden

Mag ik mij even voorstellen, mijn naam is Regina. Vanaf mijn tiende jaar heb ik honden gehad, hierover meer in het onderstaande stukje Ook even mijn huidige honden  voorstellen: Wolf Zwitserse Witte Herder  en Dingo witte Duitse Herder. Verder kunt u op deze pagina over alle honden in mijn leven lezen en over mijn honden in de africhting. Ook de pups uit mijn kennel worden gedeeltelijk aan u voorgesteld.

Toen ik zelfstandig ging wonen heb ik Ludo bij mijn ouders gelaten. Alleen met de vakantie kon Ludo natuurlijk bij mij logeren. Zelf kreeg ik van onbekenden een bastaard hondje, Blacky van 6 maanden oud. De mensen zeiden dat ze van kennissen gehoord hadden dat ik een hond zocht en dat op de flat waar zij woonden een hond toch niet zo makkelijk was. Blacky was een roodbruin teefje dat nog het meest op een vosje leek. De naam Blacky (=zwartje) heb ik dan ook maar veranderd in PEGGY

Het jaar daarop kreeg ik van Kennissen een volwassen Duitse Herder Teef met stamboom. Ook dit was weer een herplaatsingsgeval. Men had al een Bouvier en de hond zat toch maar in een hok. DACHA VAN DE HEULTSEDREEF  was haar naam. Dacha en Peggy konden goed met elkaar opschieten en zo was mijn gezin uitgebreid met 2 honden. Dacha had een fijn karakter en ik besloot om met Dacha te fokken. Na enige boeken over erfelijkheid bij honden te hebben doorgeworsteld kwam er het eerste nestje. De vader was Fedor van Dinterenhof. Uit deze combinatie kwamen o.a. REGINAGOF'S SHEBA; REGINAHOF'S ONIX en  REGINAHOF'S FEDOR. In die tijd wist ik dat er ook witte Duitse Herders voorkwamen in nesten en dat de rasvereniging het beter vond om deze exemplaren te verwijderen, want die werden niet erkend. In mijn nesten kwam alleen een pup met een vrij grote witte vlek op de borst voor. De tijd voor een hele witte was nog niet aangebroken.

ONIX, die een erg mooie reu was met een geweldig karakter, ging naar mijn zus, omdat een reu tussen al die teven niet erg makkelijk was. SHEBA had ik oorspronkelijk uitgezocht om zelf te houden. Maar Sheba voldeed niet aan de eisen om verder mee te fokken en dus kreeg ik DASJA V.D. NIEUWENERVEN erbij. Dasja was een Duitse Herder teef geboren in een klooster, omdat een broeder daar een Duitse Herder teef had en als hobby een nestje had. Zij bleek achteraf (pas bij de hond die ik nu heb werd dit probleem duidelijk) slecht gesocialiseerd te zijn, want de broeder was de enige die het nest verzorgde. Helaas was in die tijd nog zoveel niet bekend over socialisatie. De meeste fokkers hielden hun honden in kennels. Dasja dulden dus ook geen vreemden en was tevens zeer dominant en nergens bang van. Haar vader was een Duitse reu en die waren toendertijd veel scherper gefokt als Nederlandse Duitse Herders. Ze was een echte eenmanshond. Verder was Dasja gek op mij en ik op Dasja. Met de andere honden kon ze redelijk opschieten omdat de andere honden voor haar opzij gingen staan als ze vond dat ze eerst moets eten enz. Ik zette haar dan wel weer terug aan haar eigen bak, maar zij bleef hardnekkig in die eetgewoonten. Visite kon ik alleen ontvangen als ik Dasja in de hondenkooi deed of er steeds met een oog op lette. Maar Dasja was met 6 maanden al de leider van de rest van de honden en dulde nog steeds geen vreemden. De hele dag foei als ze weer probeerde uit te vallen naar bezoek of voorbijgangers. Helaas woonde ik in een normale rijtjeswoning in een buurt met veel kinderen en met veel pijn in mijn hart heb ik Dasja naar een andere eigenaar gedaan, want de band die ik met Dasja had was een veel sterkere dan die met ik met de andere honden had. Helaas was de man waar Dasja naar toe ging (een fokker) niet zo goed met honden als hij deed voorkomen. Toen ik na 3 maanden ging kijken hoe het met Dasja ging, zei hij dat ze niet meer agressief was. Ik waarschuwde hem dat de hond niet te vertrouwen was zonder toezicht, want er zat te veel agressie in haar karakter. Hij lachte erom en liet haar los tussen zijn kleine kinderen. Dasja beet meteen een kind in de arm en toen durfde de man zijn eigen hond niet meer vast te pakken, dus moest ik dit doen. Dasja ging naar zijn broer voor bewakingsdoeleinden, maar enige tijd later hebben ze haar af laten maken. Als ik niet in een dichtbevolkte kinderrijke buurt had gewoond, had ik Dasja zeker mee naar huis genomen, en was haar dit lot misschien bespaard gebleven, want naar mij luisterde ze nog steeds goed. Maar het risico op bijt incidenten was te groot.

Weer wat later  kwam puppy CERRY V. MUIKENSHOF bij mij wonen. Cerry had alle eigenschappen die een Duitse Herder moest hebben. Met haar ben ik dan ook bij de VDH  alle VH africhtings certificaten gaan halen.. Cerry zou dus de beste kandidaat voor een nestje zijn en had meermaals  ZG gelopen op clubmatches. Ook haar heupen waren als goed beoordeeld. Maar helaas het geluk was weer niet goed gezind en Cerry kreeg baarmoeder ontsteking en zodoende alweer geen nestje jonge honden.

Sheba was gesteriliseerd en naar een andere baas gegaan. Dacha was overleden. Inmiddels waren Peggy en Ludo ook overleden. Dus ik bleef met Cerry achter. Toen Cerry ook overleden was heb ik een aantal jaren geen hond meer gehad. Ik had inmiddels een zoontje en werkte ook nog halve dagen. Daarna was het toch maar saai zonder honden en toen zijn de witten in mijn leven gekomen. Een nieuwe uitdaging dus.

Met Cerry heb ik verder wedstrijden gedaan en heb zelfs met haar in Tilburg aan de Nederlandse Africhtings kampioenschappen deelgenomen. Ook heeft Cerry meegewerkt aan het pakwerkers examen van de eerste vrouwelijke pakwerkster van Nederland. Toen Cerry een jaar of zes was ging ze moeilijker lopen en bleek een aandoening aan haar rug te hebben. De zenuwen raakte langzamerhand bekneld. Toendertijd was hier nog niet veel aan te doen en Cerry raakte verlamd. Zij is 7,5  jaar oud geworden.

This page was last updated on: December 12, 2009

WOLF (geb. 16-01-2001) is sinds maart 2001 in mijn leven gekomen Het moest een Duitse Herder worden, de pup die ik ging kopen. En waarom nu niet eens een witte. Daarvan had ik 20 jaar terug al gehoord, maar nu waren ze te krijgen in Nederland. Toch heb ik Wolf op 1 september 2004 is Wolf laten aankeuren als Zwitserse Witte Herder (White Swiss Shepherd Dog) en heeft ze nu een roze stamboom (bijlage G0) en ineens geen voorouders meer op papier. Zij is dus bij eventuele nakomelingen de eerste ouderhond van haar lijn. Maar qua genen is Wolf een nieuw bloedlijn voor de ZWH in Nederland. Met Wolf heb ik het G&G1 diploma gehaald en ben bezig met G&G2. Ook hebben we aan behendigheid gedaan en heeft ze 6 maanden aan de opleiding reddingshond meegedaan. Maar Wolf had een handicap. Ze was niet of nauwelijks gesocialiseerd en was in eerste instantie doodsbang voor vreemde mensen. Maar nu is ze wat ouder en haar angst voor vreemden is grotendeels verdwenen. Ze heeft alleen nog een terughoudendheid als mensen haar echt willen aaien of nadrukkelijk benaderen. Maar mensen die gewoon nonchalant met haar omgaan en niet overdreven aandacht aan haar geven, gaat ze zelf wel even besnuffelen en er kennis mee maken. Ze laat zich gewillig betasten door keurmeesters, maar wel zonder enthousiasme. Dat zal wel altijd zo blijven.

Intussen heb ik mij verdiept in erfelijkheid bij honden, karakters, africhting, shows en clubmatches.. Maar er was nog meer dan alleen erfelijke eigenschappen. Door Wolf kwam ik erachter dat het punt SOCIALISATIE erg belangrijk was om goede pups af te leveren. Mijn vroegere zelfgefokte pups mochten gewoon in de huiskamer en hadden veel kontakt met de andere honden, kinderen en volwassen mensen. Wolf kwam uit een soort loods waar de pups gehouden werden. Bij haar bleek dat het ontbreken van kontakt met mensen en ook andere honden zeer veel problemen veroorzaakt in het latere leven van de pup. Wolf is na meer dan 2 jaar nog niet gewend aan vreemden. Ze vindt het best zolang deze geen toenadering zoeken door bijvoorbeeld te willen aaien. Wolf gaat wel zelf op de mensen af, maar alleen als ze denkt er iets te kunnen halen. Kortom Wolf gedraagt zich als een wilde hond en niet als een huishond als het om het kontakt met mensen gaat. Wolf was 10 weken toen ik haar kreeg en dan is het grootste deel van de socialisatie periode al voorbij. Tussen de 5 en 7 weken blijkt de belangrijkste tijd te zijn om haar aan vreemden te laten wennen, want dan is de angst nog niet aanwezig. Daarna, als de pup wel in de fase zit waar ze angst ontwikkelen, is het eigenlijk te laat, Nu zag ik ook de gelijkenis met mijn vroegere pup Dasje en ook met Ludo de boxer uit het assiel, die ik in het onderstaande stukje ga voorstellen aan u. Ook deze honden hadden nooit geleerd als pup dat er nog meer mensen zijn dan alleen een persoon die de leiding heeft. Ook bij deze honden was duidelijk dat ze op een persoon gericht waren en alle anderen werden als indringer gezien. Ludo en Dasja waren niet bang, want bij hen overheerste de agressie. Maar Wolf had een veel te vriendelijk karakter en wist dus helemaal niet wat ze met die vreemde indringers in haar roedel moest. Zij ging dus steun bij mij zoeken door achter mij te gaan staan.. Met heel veel geduld en veel informatie over de onderwerpen socialisatie en hondengedrag is het mij gelukt om Wolf een heel stuk vrijer te maken, maar 100% vrij tegenover vreemden is ze zeker niet. Er zijn 3 verschillende honden-gedragsdeskundigen voor haar gweest en ieder van hen heeft een stukje bijgedragen door hun kennis en ervaring om haar verder te helpen. Ikzelf heb hierdoor ook veel kennis en ervaring opgedaan met hondengedrag. Ook het fokken met honden wordt door mij nu met andere ogen bekeken. Alleen fysiek gezond en erfelijke kwalen vrij is niet het enige waar het om draait om goede pups te leveren. De psychische gezondheid is evenzo een heel belangrijke zaak. Socialisatie zorgt ervoor dat de pup psychisch alle situaties leert aan te kunnen en zich te ontwikkelen tot een hond met een stabiel karakter die zich sociaal gedraagd.

Ga met de cursor over de foto's om te zien welke van mijn honden het is.

Wacht even om de dia's van Wolf, Dingo en King te zien

Ga met de cursor over de foto's om te zien welke van mijn honden het is.

Ga met de cursor over de foto's om te zien welke van mijn honden het is.

Over mijzelf en mijn honden

Terug naar het begin

Reginahof's  Duitse Herders

Links: Wolf geb. 16-01-2001 V: Danto v.d. Schootse Hoeve M : Sarah Rechts: Dingo geb: 25-03-2004 V : Max Maguire M : Why Not White Alsatian Chinou Rechtsonder: Reginahof' Amazing Snow King geb:12-04-2006 V:  Andusty Kenjiro's Place M:  Dingo

Dan is er ook nog een teefje DINGO. Een pup waar ik mee fok. Dingo kwam op 17-05 -2004 bij mij. Ze is een stokharige WDH. Dus wat minder langharig als Wolf. Dingo is gek op mensen en vooral op kinderen. Ze is razendsnel en erg vindingrijk in het ondeugend zijn. Niets is veilig voor de ontdekkingslust van Dingo. Andere honden die ze niet kent, vindt ze nog wat eng. Maar naarmate ze ouder wordt, vindt ze honden steeds leuker. Op 7 augustus 2004 is Dingo op de beoordelingsdag van de VDH beoordeelt op raspunten. Ze was daar de jongste deelneemster. (voor de beoordeling klik links onder de kop Dingo op beoordeling Dingo) Lees verder over Dingo onder het hoofdstuk "onze Witte Duitse Herders" in het menu aan de linkerkant.

Home

Naar de Witte Duitse herder Database

KING , voluit Reginahof's Amazing Snow King (geb: 12-04-2006) is een zoon van Dingo. Ik heb hoge verwachtingen van dit kereltje en denk dat hij lgeschikt is om een nestje mee te fokken. King heeft uitzonderlijk goed pigment en is ook geweldig gebouwd. Hij heeft HD-A King woont bij een gastgezin, want een reutje bij de teven in de huiskamer is erg lastig als er een loops is. Verder kunt u alles over King lezen onder "onze Witte Duitse Herders" in het menu aan de linkerkant. of ga gelijk naar de foto' van King

De training voor VH en IPO met de witte Duitse Herder is toch lastiger dan met de gekleurde exmeplaren in mijn leven.  Dingo is wat minder hard en wat minder buitgericht als bijvoorbeeld Cerry. Dat komt vooral bij manwerk tot uiting. VZH hebben we intussen met glans doorstaan. Sinds 2009 train ik met Dingo bij de KNPV. We doen zoektraining. De KNPV heeft een grote verscheidenheid aan trainingen en het is heel interessant om hier aan deel te nemen. We blijven ook pakwerk doen, maar de zoektraining is hoofdzaak.

Dingo leert als zij een maand of 6 tot 7 oud is,  op de mouw te bijten

Intussen heeft Dingo haar eerste nest met pups gehad en het reutje Reginahof' Amazing Snow King blijft van mij, maar woont bij andere mensen, net als Onix vroeger. King liet met 4 maanden redelijke buitdrift zien en enthousiasme om met de zak en de pakwerker te spelen King heeft zelf ook al 2 keer een nest nakomelingen gehad met Howie, van de kennel Elzenhof. De pups vielen op door hun vrije en temperamentvolle karakters, duidelijk van de vader afkomstig.

2008 Dingo